Publisert: 23.06.2023
– Vi har drive med teknologien – CRISPR-Cas9 – veldig lenge. Men vi har ikkje jobba med lakselusresistens før. Det vert nytt for oss, og det er veldig spennande, seier forskingssjef Anna Wargelius.
I ti år har HI brukt CRISPR-metoden i forskinga vår. No vert vi med på det internasjonale forskingsprosjektet CrispResist saman med Nofima.
Målet er å oppklare ein av laksens genetiske løyndomar: Kva gen er det som gjer at nokre lakseartar er motstandsdyktige mot lakselus, medan vår atlantiske laks ikkje er det?
– Vi er glade for å få med oss ny genredigeringsekspertise inn i prosjektet. HI kjenner til delar av denne teknologien som vi ikkje har brukt før, seier Nick Robinson.
Han er seniorforskar hjå Nofima, og leier CrispResist. Robinson peikar på at forskarlaget er sett saman av partnarar med heilt forskjellig ekspertise, som utfyller kvarandre godt.
Frå HI si side, skal to til tre forskarar vere involverte i prosjektet, inkludert ein postdoc som no skal tilsetjast.
HI har ikkje samarbeidd så mykje med Nofima på dette feltet tidlegare, og Wargelius trur det vert spennande:
– Så langt har dei produsert veldig mykje data. Vi skal ta ut nokre gen som vi skal studere. No jobbar vi saman med Nofima for å konkretisere kva gen vi skal gå vidare med, fortel ho.
I prosjektet skal forskarane finne ut kva gen det er som gjer at stillehavslaksen (òg kjend som pukkellaks) toler lakselus, medan atlanterhavslaksen som vert brukt i norsk oppdrett, ikkje gjer det.
– Om vi kan forstå kvifor den laksen er resistent og forstå kva atlanterhavslaksen manglar, så er det mogleg å tilføre det. Ikkje berre ved hjelp av genetikk, men også på andre måtar. Klarar vi å forstå litt meir, kan det utgjere ein stor forskjell, seier Wargelius.
I neste omgang skal forskarane sjå på mogelegheiter og risiko og finne ut om det er fornuftig å bruke genredigering for å gjere atlantisk laks meir motstandsdyktig.
Wargelius trur ikkje det er mogleg å utvikle heilt motstandsdyktig laks på den korte tida prosjektet har til rådigheit. Det varar berre ut 2024.
– Men berre det å forstå mekanismen kan jo gjere at vi kan finne ulike behandlingsformer. Ikkje berre genredigering, men også medisin og fysiske behandlingsmetodar. Om du forstår mekanismen bak, kan du gjere så mykje meir enn i dag, seier havforskaren.
Ho ser føre seg at funna som CrispResist-prosjektet gjer, vil vere interessante for meir enn berre lakseoppdrett:
– Blodparasittar finst i andre dyr, og også i menneske. Det å forstå denne mekanismen er interessant for andre veterinærmiljø og medisinske miljø, avsluttar Wargelius.